فیلم سینمایی Salò, or the 120 Days of Sodom 1975 دایمنز

و اگر قربانی طبیعی‌ترین خواسته‌های خود شویم، تا کجا می‌توانیم به تباهی کشیده شویم. آیا اعمالی که در این فیلم به تصویر کشیده شده‌اند خوب هستند؟ البته که نه. اما این بدان معنا نیست که چنین اعمالی در این دنیا وجود ندارند. جامعه تا همین اواخر نمی‌پذیرفت که چنین چیزهایی در این دنیا وجود دارند. اما وجود دارند و سالو نمونه‌ای بارز از جنبه‌های روانشناختی این اعمال است و از طریق داستان‌هایی که در آن گفته می‌شود، می‌توانید به آن‌ها پی ببرید.

امتداد نگاه تند و تيز و طنز برنده او نسبت به مذهب و به خصوص استفاده از مذهب در تحكيم قدرت و ثروت از فيلمهاي قبلي او تا سالو كشيده شده است. هرچند كه او با فيلم انجيل به روايت متي گوشه چشمي به مذهب و نوع نگرش آن به جهان هستي نشان مي‌دهد. فيلمي كه با تركيب نئورئاليستش، چيزي كه در سينماي ايتاليا توسعه يافته بود زندگي مسيح را بدون تبليغ و بي‌پرده روايت مي‌كند.

سالو فیلمی است که به دلیل خشونت زیاد سادیسمی عریان، از زمانی که منتشر شده است، تا کنون به شدت جنجالی بوده است. به حدی که در بعضی از کشور ها نمایش این فیلم ممنوع بوده است. به هنگامی که به ویلا وارد می‌شوند، حلقۀ عصبیت (circle of obsessions) یا مانیا آغاز می‌شود. حلقه، تحت استیلای بازگویی تفصیلی یا مبسوط تجربیات جنسی منحرف است که با اپیزودهای خشن، اختلال جنسی نشان‌گذاری می‌شود و استیلا توسط منحرفان که بر بالین پسران و دختران جوان حاضرند تضمین می‌شود.

ما هرگز نخواهیم فهمید که دلیل این اتفاق ترس است یا اخلاق مداری، تنها چیزی که می‌توانیم بگوییم این است که این فیلم قابل بحث و بررسی است. وقتی صحبت از جنبه‌های درست و نادرست این فیلم می‌شود، احتمالاً هرگز پاسخی نخواهید شنید.

متوسط سن بازیگران سالو یا در 120 روز در سودوم براساس میزان سنی که از آنها در دایرةالمعارف آنلاین سینما و تلویزیون یعنی منظوم ثبت شده، 72 سال است که نشان می‌دهد بازیگران سالو یا در 120 روز در سودوم عمدتا از نظر سنی افرادی پیر و باتجربه هستند. داستان فیلم بر روی چهار لیبرتین ثروتمند در جمهوری فاشیستی سالو تمرکز دارد. این چهار نفر، هجده جوان و نوجوان را می‌ربایند و طی چهار ماه، آن‌ها را در معرض انواع خشونت، اعمال سادیستیک و شکنجه‌های جنسی و روانی قرار می‌دهند. این لیبرتین‌ها متشکل از افراد قدرتمند و داستان‌سرایانی هستند که مایلند هرگونه فانتزی جنسی را به نمایش بگذارند. این فانتزی‌ها شامل تجاوز جنسی، آزار و اذیت مکرر، خوردن مدفوع و شکنجه است. در فيلم بارها به لذت ايشان از اعمال فعلگي و شكنجه جوانان اسير شده در سالو تاكيد مي‌شود.

این افراد نمی‌توانند امیدی به نجات توسط نیروهای نظم‌دهنده به جامعه داشته باشند، زیرا خود نظم در طرف اشتباهی قرار گرفته است. تنها آزادی ممکن، کوتاه مدت و با صرف هزینه هنگفتی (در حد جان انسان) قابل خریداری است. در ساختار سالو، پازولینی حلقه‌های جهنم را آن گونه که در دوزخ دانته به تفصیل تبیین شده، تحلیل می‌کند. به همین دلیل از این فیلم با نام دوزخ منتظر (ANTINFERNO)، یا اتاق انتظار جهنم نیز یاد می‌شود. دو بخش دوزخ منتظر و سکانس‌های از حلقه خون هر دو خارج از ویلا فیلمبرداری و بقیه فیلم و سکانس‌ها در قصر واقع شده در سالو فیلمبرداری شدند. البته سالو آغاز يك سه گانه جديد بنام مرگ بود كه خود مرگ مجال ساختن دو فيلم ديگر اين سه‌گانه را به پازوليني نداد؛ معلوم نيست كه پازوليني در اين دو فيلم نساخته قرار بود چه فاجعه‌اي را نمايش بدهد.

این فیلم سینمایی به هیچ عنوان به افراد زیر 20 سال توصیه نمی شود و هرگونه اتفاقات ناشی از تماشای این فیلم به عهده بیننده می باشد.لطفا نظرات خودتون رو باهامون در میون بزارید و فیلم های مشابه رو معرفی کنید تا براتون آپلود کنم. اين چهر نفر يا به عبارتي چهار قدرت عاملي هستند كه پازوليني به واسطه آنها به انتقاد از جمهوري در مقابل سوسياليسم، مذهب در مقابل تفكر لائيك، فئوداليسم در مقابل عدم مالكيت خصوصي در تفكر ماركس و نظام سلطه و سرمايه در مقابل تكثر آراي سوسياليستي (كه البته در تئوري ارزشمند است) مي‌پردازد و بي‌مهابا و جسورانه به آنها مي‌تازد. اين چهار قدرت اكنون، فاشيسم را ابزار ادامه حركت خويش قرار مي‌دهند و درصدد هستند با اتكا به ايدئولوژي نژادپرستانه خود قوي‌ترين انسانها را در يك آزمايش 120 روزه گزينش كنند؛ اما در كنار اين رويكرد ظاهري همه نافذين قدرت و عاملين حكميت بيمار و ساديست توصيف مي‌گردند. همه اين چهار نفر، همجنس‌گرا و منحرف هستند و اين گزينش زجرآور را مستمسك بهره‌جوييهاي رواني خويش قرار مي‌دهند. مشخص است که کمتر کسی می‌تواند این صحنه‌ها را با رضایت خاطر تماشا کند و به سازنده و عوامل این فیلم دشنام ندهد، اما نکات ریزی هم در این بین وجود دارند.

تاکنون در صفحه اختصاصی فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم در منظوم اطلاعات بسیاری توسط پژوهشگران و مردم ثبت شده است؛ در بخش گالری عکس و پوستر فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم 6 عدد، گردآوری و درج شده است. همچنین تاکنون در بخش‌های ویدئو و تیزر فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم، حواشی فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم، دیالوگ برتر فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم، سوتی فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم و نقد فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم هنوز موردی ثبت نشده است. قطعا ما و شما به این حد قانع نیستیم؛ باید به‌کمک علاقمندان فیلم، سریال و تئاتر، این دایرة‌المعارف آنلاین و بانک اطلاعات هنرمندان و آثار سینما، تلویزیون و تئاتر را کامل و کامل‌تر کنیم.

از محتوا و داستان فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم چقدر اطلاع دارید؟ فیلم‌نامه سالو یا در 120 روز در سودوم توسط Pier Paolo Pasolini و Sergio Citti نوشته شده است. باید توجه داشت که کتاب سالو به دلیل محتوای بسیار خشن و آزاردهنده، برای همه مخاطبان مناسب نیست. خواندن این کتاب ممکن است برای برخی افراد ناراحت‌کننده و تکان‌دهنده باشد. هر چه هست، سالو یکی از عریان‌ترین آثار سینمایی در نمایش پست‌ترین حقیقت‌های وجودی انسان است و دردناک بودن آن، احتمالاً از حقیقت‌گریزی جامعه‌ای نشأت می‌گیرد که به عنوان واسطه‌ای از نظام سرمایه‌داری، می‌خواهد همه چیز را زیبا و رنگارنگ جلوه دهد. سادیسم ( Sadism) یا تمایل به آزار رسانی در طبقه بندی موسوم به «ای. ام سه» به عنوان اختلال شناخته می‌شد، ولی از زمان انتشار طبقه بندی «ای.

در علم روانشناسی و در فرضیه‌ها و تئوری‌های رفتارشناسی، عبارت سادومازوخیسم جایگزین هردو عبارت دیگرآزاری و خودآزاری شده و به طور عام، مورد استفاده قرار می‌گیرد. تعاریف علمی این رفتارها، طی دهه‌های گذشته تغییر بنیادی یافته و با توجه به تحقیقات جدید علمی، به روز و کارآمدتر شده و می‌شوند. ریچارد فریهر (Richard Freiherr von Krafft-Ebing) در قرن ۱۹ دمیلادی این عبارات را در علم روانکاوی مطرح نمود و از متحول شدن مفاهیم دیگرآزاری و خودآزاری در علم پزشکی گفتگو کرد که به برداشتهای دوران اخیر از این مباحث به عوان پرافیلیا، منجر شد که در راهنمای علائم و نشانه‌های ناهنجاری‌های ذهنی (DSM) به آن اشاره شده‌است. ام سه» (DSM-III)، در سال ۱۹۸۰ میلادی دیگرآزاری به عنوان اختلال روانی دسته بندی شده‌است در حالی که از زمان انتشار طبقه بندی «دی‌اس‌ام‌چهار» (DSM-IV) در سال ۱۹۹۴، از آن به عنوان یک ویژگی شخصیتی نام برده می‌شود.

سالو فیلمی بود که به خاطر خشونت زیاد سادیسمی عریان، از زمانی که منتشر شد تا به الان به شدت جنجالی بوده به حدی که در بعضی از کشور ها نمایش این فیلم ممنوع شد. فیلم در ایالتی اشغال‌شده در قسمت آلمانی ایتالیا (سالو) در سال ۱۹۴۴ می‌گذرد. فیلم به تقلید از کمدی الهی دانته به چهار بخش ورودی جهنم، محفل هوس، محفل مدفوع و محفل خون تقسیم شده است. فیلم در ایالتی اشغال‌شده در قسمت آلمانی ایتالیا در سال ۱۹۴۴ می‌گذرد. فیلم به تقلید از کمدی الهی دانته به چهار بخش ورودی جهنم، محفل هوس، محفل مدفوع و محفل خون تقسیم شده‌است. فیلم سالو یا 120 روز در سدوم، یک فیلم دردناک آوانگارد به کارگردانی پیر پائولو پازولینی است که در سال 1975 منتشر شد.

پس چرا از این فیلم لذت می‌بریم؟ من بارها این سؤال را از خودم پرسیده‌ام. فکر می‌کنم به این دلیل است که در آن چیزی بیشتر از شوک برای شوک وجود دارد. گویی هدف خاصی پشت جنون این فیلم قرار دارد، و به نظر می‌رسد این هدف نشان دادن این است که پستی و دنائت انسان‌ها تا چه حد می‌تواند عمیق شود.

باز هم در كنكاش ضد فاشيستي سالو، مسئله فئوداليته از نظر فيزيكي با حضور خدم و حشم در يك ويلا مورد تاكيد قرار مي‌گيرد و همبستري جوان مورد آزار با يك خدمه سياه‌پوست مي‌تواند نشان از اعتراض اين قوم نگون‌بخت به نظام بي‌مايه سرمايه‌داري فاشيستي و سلطه فئوداليسم باشد. از طرفي، فاشيستها حقوق شهروندي را ناديده مي‌انگارند و آن را به عنوان اصل اول مكتب خويش با تقديس ارعاب و خشونت به جلو هدايت مي‌كنند. کتاب سالو یا 120 روز در سدوم رمانی بسیار جنجالی و بحث‌برانگیز است که توسط مارکی دو ساد، نویسنده فرانسوی، نوشته شده است. این رمان به دلیل توصیفات صریح و گرافیکی از خشونت، آزار جنسی، و انحرافات اخلاقی، یکی از جنجالی‌ترین آثار ادبی تاریخ محسوب می‌شود. رمان سالو داراي چنين ويژگي بود، هرچيزي كه بوي همجنس‌گرايي و آزار و انحراف جنسي داشت در اين رمان به رشته تحرير در آمد. دوساد علاقه وافري به مقاربت با زنان به همراه شكنجه آنان داشت، براي مثال او از س ك س طبيعي با يك زن لذتي نمي‌برد اما اگر همين س ك س با شلاق زدن همراه مي‌شد براي او نهايت لذت و آرامش را به همراه داشت.

در سال، فاشیست‌ها هرگز کنترل کاملی بر زندگی در قلعه برقرار نمی‌کنند. لحظات آزادی گرچه ممکن است کوتاه و کشنده باشند، اما وجود دارند. فیلم با سکانس رقص دو پسر که یکی از آنها نام دوست دختر دیگری را می‌پرسد پایان میابد.

چهار مرد اصلی ماجرا به ترتیب دوک، رئیس‌جمهور، عالی‌جناب و اعلی حضرت خوانده می‌شوند. آن‌ها در ابتدا موافقت می‌کنند که با دختران همدیگر ازدواج کنند. آن‌ها با کمک افراد خود ۸ دختر و ۸ پسر جوان را می‌دزدند و به منطقهٔ مارزابوتو می‌برند. در آنجا آن‌ها بوسیله این دختران و پسران جوان و با کمک ۴ روسپی کهنه‌کار به اعمال شنیع با آن‌ها می‌پردازند و خود را ارضا می‌کنند. در این پست به نقد و بررسی فیلم Salò, or the 120 Days of Sodom (سالو یا 120 روز در سودوم) محصول 1975 آخرین اثر پیر پائولو پازولینی، کارگردان ایتالیایی می پردازیم. این فیلم بر اساس کتاب 120 روز در سودوم اثر مارکی دوساد ساخته شده است.

جهنم ترسناکی که هر چه در آن پیش می‌رویم، ترسناک‌تر خواهد شد. پیش‌درآمد فیلم با شیدایی بیمارگونه شروع می‌شود و پس از آن مدفوع، و در نهایت خون است. همچنین در بخش بررسی فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم 1 نفر از میان مردم به نقد و تحلیل خود از سالو یا در 120 روز در سودوم پرداخته‌اند.

ماجراي سالو در يك ويلاي دور افتاده مي‌گذرد و از حومه و شهر خبري نيست. همچنين، مساله اراده و نژاد و قوميت كه در اين مكتب سياسي اجتماعي خفقان‌آور مطرح است با روش گزينشي حاكمين سالو همخوان است تا جايي كه هنگام شكنجه سركشين قوانين فاشيسم، نخبگان آن را روزمرگي و امري معمولي در نظر مي‌آورند و در همين هنگام لطيفه تعريف مي‌كنند. همچنين، اين اعمال قدرت ماهيتي از جنس غريزه دارد؛ هنگام شكنجه يكي از جوانان ياغي از قانون جنگل و بيماري يكي از سركردگان سالو دست به آلت برده و با آن بازي مي‌كند.

بيان واقعيت آسان است اما تحمل آن، درست به اندازه «سالو» دردآور است. این فیلم تمرکز شدیدی روی انحرافات این چنینی دارد و به همین دلیل، هرگز خالی از این سؤالات نخواهد بود. با این حال، جنبه بسیار متفاوتی از این فیلم وجود دارد که توسط جامعه پذیرفته شده است، اما به سختی.

این حلقه با تصاویری از خود مدفوع‌خواری (coprophagy) جلوه‌گر می‌شود. فیلم با حلقه خون (circle of blood) تمام می‌شود که با تصاویری از شکنجه و مرگ همراه است. هر کدام از این حلقه‌ها را فاحشه‌ای جذاب معرفی می‌کند که زندگیش را صرف خدمت به تمایلات بنیادین هوس‌رانان کرده‌است. فیلم Salò, or the 120 Days of Sodom (سالو یا 120 روز در سودوم)، آخرین اثر پیر پائولو پازولینی، کارگردان ایتالیایی! این فیلم بر اساس کتاب 120 روز در سودوم اثر مارکی دوساد ساخته شد.

بنابراین، دیگرآزاری به صرف وجود داشتن، بیماری نیست و در افراد و جوامع گوناگون، مرزها و محدودیت‌های متفاوتی دارد. كار او از همين جا مي‌لنگد كه سينما را را از قالب سرگرم‌كننده بيرون مي‌كشد و بوسيله اين زبان واقعيتهاي تلخ را تنها يادآوري مي‌كند. آيا يادآوري يك واقعيت تلخ مي‌تواند بيماري باشد؟ اين همه بدنامي پازوليني از چه چيز ناشي مي‌شود؟ از اين كه مي‌دانيم در عصري جنون‌زده با آدمهايي ماليخوليايي زندگي مي‌كنيم اما دوست نداريم كسي آن را به ما گوشزد بكند. پازوليني همين نكته را نمي‌دانست و شاید میدانست و اهمیتی نمیداد. كه همین موضوع باعث شد بدنش زير چرخهاي اتومبيل خودش خرد شود.

هیولاها هیولا می‌سازند و سالو به استادانه‌ترین حالت این طرز فکر را نشان می‌دهد. پازولینی پیشتر سه گانه زندگی، یعنی سه فیلم «بوکاچیو دکامرون» (1971)، «قصه‌های کانتربری چاسر» (1972) و «شب‌های عربی» (1974) را ساخته بود. مردم عاشق این سه گانه شده بودند و این موقعیت را برای این کارگردان فراهم کرد تا شروع به ساختن «سه گانه مرگ» کند. سه گانه‌ای که با «سالو» (1975) آغاز شد و مرگ پازولینی باعث شد دو فیلم بعدی این سه گانه هرگز ساخته نشوند.

این اشراف‌زاده‌ها با استفاده از ثروت و قدرت خود، آزمایش‌های وحشیانه‌ای را بر روی زندانیان انجام می‌دهند و به هرگونه انحراف جنسی و خشونت‌آمیزی که به ذهنشان خطور کند، دست می‌زنند. ساختن فیلمی چون سالو و فاش کردن رازهای سیاه الترا-فاشیستهایی که دیگر انسانها را صرفا وسیله ای برای ارضای انواع گرایشات سیاه خود می دانند کاری بود بس شجاعانه، و قهرمانانه. پازولینی می دانست این جسارت و این زیر پا گذاشتن خطوط قرمزِ ناگفته می تواند بهای سنگینی داشته باشد و از وجود کانونهای بانفوذ فاشیستی در کشور آگاه بود اما این به لغزش و تردید نینداختش و راهی را که درست می دانست (و درست هم بود) تا انتها ادامه داد. در مجموع بیش از 13 نفر در تولید فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم نقش داشته‌اند و هر یک از آنها در منظوم یک صفحه اختصاصی دارند.

واژه سادیسم از نام مارکی دو ساد (۱۷۴۰-۱۸۱۴) نویسنده فرانسوی آثار اروتیک آغشته به فلسفه و خشونت برگرفته شده‌است. در سال ۱۸۳۴ میلادی اولین بار استفاده شد و در سال ۱۸۶۲ میلادی توسط یک منتقد فرانسوی تکرار شد. روانشناس اتریشی، با استفاده از این کلمات در تحقیقات خود، این تعاریف را در علم روانشناسی تثبیت نمود. زیگموند فروید نیز در سه مقاله در ارتباط به تئوری‌های خویش که بر نظریه‌های جنسی تأکید می‌کردند از این واژه‌ها استفاده نمود که در علم پزشکی، این لغات را گسترش داد.

فیلم سینمایی سالو یا در 120 روز در سودوم به‌کارگردانی Pier Paolo Pasolini در 44 سال پیش یعنی سال 1354 در گونه درام و جنگی تولید شده است. سالو یا در 120 روز در سودوم توانست در مرجع ارزشگذاری سینما و تلویزیون یعنی منظوم نمره 6.8 از 10 را از سوی مردم بدست بیاورد که نشان می‌دهد عموم مردم سالو یا در 120 روز در سودوم را اثری باکیفیت و باارزش ارزیابی می‌کنند. داستان سالو درباره چهار اشراف‌زاده فاسد است که در یک عمارت مجلل به دور از جامعه، گروهی از جوانان را زندانی می‌کنند.

این فیلم بر اساس کتاب 120 روز در سدوم نوشته مارکی دو ساد (1745) ساخته شده است. سه هفته بعد از قتل او، این فیلم اکران شد و جنجال زیادی به راه انداخت. کلیه مراحل فیلم در ایتالیا و شهر رم فیلمبرداری و اکثر بازیگران فیلم بی تجربه و نابلد از روی مجله مد انتخاب شدند (به علت واقعی شدن صحنه‌های فیلم) اگر چه چندین صحنه وحشتناک کتاب ۱۲۰ روز در سدوم در فیلم سالو وجود ندارد اما این فیلم همچنان جزو بحث برانگیزترین فیلم‌های تاریخ سینما و جزو آثار مرموز و ممنوعه قرار دارد. در فیلم سالو یا در 120 روز در سودوم حدود 11 بازیگر جلوی دوربین رفته‌اند که از نظر تعداد بازیگران می‌توان سالو یا در 120 روز در سودوم را یک اثر پربازیگر عنوان کرد.

مدفوع‌خوري و حمام ادرار (كه در فيلم به صراحت تصوير شده است) از ديگر لذتهاي روان‌پريشانه دوساد بودند. در رمان مارکی دو ساد، تنها فرزندان اشراف زادگان به لیبرتین‌ها علاقه‌مند هستند، اما فیلم پازولینی سیر اختلاف طبقاتی را مورد بررسی قرار می‌دهند. فرزندان سالو بی‌دفاع هستند، نه به این دلیل که دنیای بیرون در هرج و مرج است، بلکه از نظر سلسله مراتب طبقات اجتماعی بی‌دفاع هستند. دختر یک قاضی هم در میان قربانیان است، زیرا خانواده او در وضعیت سختی قرار گرفته‌اند.

هر تقدير ساديسم (دگرآزاري) و مازوخيسم (خودآزاري) عناصر لاينفك تفكر ماركي دوساد هستند. نظامي كه عمر چنداني نداشت اما در همين دوره زماني كوتاه جامعه ايتاليا را به تباهي و عقب‌گرد واداشت. داستان‌هایی که توسط داستان‌سرایان گفته می‌شوند، دارای مصادیق جنسی صریح هستند تا این افراد را به انجام اعمال جنسی سادیستی برانگیزند. سادیسم عبارت است از علاقه به آزار رساندن دیگران به صورت جسمی، روانی و جنسی، طوری که این آزار رساندن موجب لذت و آرامش فرد آزاررسان شود. این افراد از تحقیر و تمسخر و آزار روحی یا جسمی و جنسی افراد به خصوص در حضور دیگران لذت زیادی می‌برند و گاهی رفتارهای پرخاشگرانه یا جنایتکارانه از خود بروز می‌دهند.